بسم الله
سلام
الحمد لله که حقیرترین بنده اش را با صحن و سرای شما، گنبد و گلدسته ی شما آشنا کرد
الحمد لله که صفای زیستن را به حقیرترین بنده اش نشان داد
الحمد لله که شیری که نوشیدیم از مادری بود با چشمانی تر از داغ دل زینب
الحمد لله که خاندان مطهر شما را به من آموخت
الحمد لله که گوش من را کشیده
الحمد لله که ... با دوری شما من را ادب می کند، نه با استدراج یا ابتلائات یا ...
سلام علی جمیع انبیاءالله و ملائکته و رسله اجمعین
سلام بر هول و ولای صحن انقلاب، آن نگاه های از گوشه ی در به طلایی گنبدتان
سلام بر دلهای شکسته ی گره خورده به پنجره ی فولاد
سلام بر ایوان طلای زنانه ی صحن آزادی که کنارش کفشداری مردانه است
سلام بر همهمه ی روضه ی منوره
سلام بر چشمهای خیس، بر دستهای رو به آسمان
سلام بر مشتهای گره کرده به ضریح مطهر
سلام بر آینه کاریها و گلدان ها
سلام بر عقب عقب خارج شدن ها به احترام بالاسر حضرت
سلام بر رواق چسبیده به گوهرشاد، که از آن در تا این در، قبض روح می شوی و در کناره هایش میان شلوغی خلوت می شوی
سلام بر رواق حضرت حجت و چراغ سبزش
سلام بر غروب و طلوع نقاره زنان، سلام بر لباسهای بلند خدام، سلام بر صبح و شب زوار
سلام بر دل نکندن ها، بر خداحافظی های طولانی
سلام بر قاب اول و آخر زیارت از پنجره ی قطار
سلام بر امام رئوف، سلام بر چشم و چراغ، بر قلب، بر رضا
یا امام رضا، انما اشکوا بثّی و حزنی، مثل یعقوب. آبروی شما را واسطه ی بی آبرویی خودم تا خدا می کنم. از اینجا تصویر هست و صدا نیست.
از آن شیعه هایی شده ام که دم در نگهش می دارند؟
گله دارم. نشد. خوب نیست. شکسته ام. خائفم. گمَم.
هول دارم دم به دم. نام شما زینت ما باشد و وحشت تنهایی؟ زینت شما نشدیم. به قدر رفع بی قراری ...
ببخشید. غلط کردم. غلط گفتم. غلط خواستم. غلط دیدم و شنیدم. غلط رفتم و آمدم. حالا می خواهم برگردم، و می دانید. هر طور شما بخواهید، همانطور.
دلگیر است هر کس اگر، حق دارد. اما دیگر هیچ راهی نمی دانم برای صاف و صوف کردن. حتی نمی دانم کی دلگیر است و نیست، کی دلگیری اش حق است و کی نا حق. این ندانستن... حق است؟ عمق نگاهشان حرفشان را برعکس می کند. چه کنم؟
چه کار کنم؟ کاری نمی دانم غیر از واسطه کردن شما. شما واسطه شوید. لطفا. به شاذروان، به اندوه دل مادرتان. به میهمان نوازیتان. به آن بندگان مخلصتان. به یقینتان و یقین من به شما. لطفا واسطه شوید. من آنقدر بتوانم که ببخشند. و اگر کاری نمی شود کرد، دلهایشان انقدر بزرگ شود که ببخشند. بگذرند و فراموش کنند.
شما را واسطه می کنم و از خدا می خواهم به احترام فرزندتان و پدرانتان، و روح عزیزتان. اگر هاتف اشتباه کرده گذشتم. اگر هر کس دیگری اشتباه کرده گذشتم و دلم را از کینه و حسد و دلگیری خالی کردم. آنها هم بگذرند. اگر باید دوستی از سر گیرم، بگیرم. اگر حقی باید برگردد و برپا شود، بفهمم و بکنم. اگر راهی هست، راهی شوم. اگر نه، قلم خطاپوشش را بر این گذشته ی تنگ و تاریک بکشد. اگر کینه ای هست در سینه ای خالی شود. اگر کوتاهی بوده جبران کنم. دیگر نمی دانم...
این دلگیری ها امانم را بریده. شما که پناه هستید. مرا هم امن دهید. شما که طلایید. شما که بلندید. شما که سپیدید. شما که عزیزید. شما که حرفتان خریدار دارید. شما که آبرویید.
سلام
