e91-من ظلال

آقای مهربانی ها

سلام

باز هم تاخیر شد... باز هم خجالت، باز هم شرمندگی، یادم آمد اما خستگی اجازه نداد، یعنی مستولی شد، و نشد

روزهای ماه رمضان را با خوشحالی بیش از حد، دلگرفتگی از گم و گور بودن و نگرانی های مهمل از دنیا و آینده سپری می کنم. روی لبهایم، سد فقرنا بغناک و غیّر سوء حالنا بحسن حالم و اقض عنّا الدین، جاری میشود و دلم بال بال میزند مثل پروانه در طوفان، امید که پر زدنها را مامن و مثوایی باشد

چه شده، که ارتباط حقیقی با شما را می فروشم به ارتباط مجازی بی حاصل؟ سایه ام و شما نورید و دوری ام از شما تاریکی را زیاد می کند و باز غافلم؟

چقدر یاد شما تر و تازه است و من هم مثل کاهی در کهربای شما. دوستتان دارم. و عاصی ام...

فهمیدم همین چند لحظه ی پیش، که چرا ...

این گره انتخاب رشته را ممد کنید باز شود، گره بخت را هم

تشنه شبنمی از شما، محتاج دستگیری و دعایم

سلام

***

...

q7

دریافت بنده از سوره ها ابتدایی قرآن (غیر از حمد!) این چنین است که موضوع کلی این سوه ها ماجراهای مدینه است (که خب اینکه هنر نبود) و کم کم محتوای سوره ها از اتفاقات ساده به اتفاقات پیچیده تر اجتماعی می رسد، تا جایی که در سوره ی مائده عملا صحبت در مورد حاکمیت جامعه است. اما در سوره های بقره و آل عمران موضوع مراودات (نسبتا) ساده با اهل کتاب است. نکته ی حائز اهمیت علی الخصوص در سوره ی مائده تغییر موضوع می باشد.

سوره ی انعام نیز در مورد قیامت است. و راسخترین دلیل را (عملا) برابر نبودن صلاح و فساد معرفی می کند

و السلام علی من اتبع الهدی

e90

امشب را ببخشید...

e89-من شمیمک

بسم الله
آقای مهربانی ها، سلام
در بهار دلها و بهار قرآن هستیم، به قدر کاسه ی کوچکمان می نوشیم و آنقدر که بتوانیم شکرگزار هستیم فرصتی که خدا به ما بخشیده و نگاه و دستگیری شما را
اختصاصا شرمنده ی مادرم هستم که جور سحرها می کشد و حالش را ما می بریم
علی الخصوص که اندکی (یک ذره ی خیلی کوچک!) رعایت حسن خلق همزمان با روزگی را مد نظر دارم، و این واقعا چیز بزرگی است
دلتنگ شما هستم، خصوصا که سر اذان صحن و سرای شما را نشان می دهند، و حسرت ایوان نجف را وقت سحر می کشم
دو تا کار را شروع کرده ام حضرت مولا، که از آخر عاقبتش هیچ اطمینان ندارم، به لطف و راهنمایی شما امیدوارم
دییشب بسیار خوش گذشت، خدایا دوستها و دوستهای نیکو را حفظ کن
کمکم کنید نهج البلاغه و صحیفه ی سجادیه بخوانم لطفا
برای همه ی مان که دست به دامان شما و میهمان خدا هستیم دعا می کنم که سعادت آخرت و دنیا داشته باشیم
سلام

q6-آیاتی از جزء چهارم قرآن کریم

لَتُبلَوُنَّ فی اموالکم و انفسکم و لَتَسمعنَّ من الذین اوتوا الکتاب من قبلکم و من الذین اشرکوا اذیً کثیراً، و اِن تصبروا و تتّقوا فانَّ ذلک من عزم الامور

آل عمران، 186

***

انَّ فی خلق السماوات و الارض و اختلاف اللیل و النهار لایاتٍ لاولی الالباب

الذین یذکرون الله قیاما و قعودا و علی جنوبهم و یتفکرون فی خلق السماوات و الارض ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانک فقنا عذاب النار

ربنا انّک من تُدخِلِ النارَ فقد اَخزَیته، و ما للظالمین من انصار

ربنا اِنَّنا سمعنا منادیا ینادی للایمان اَن آمنوا بربّکم فأمنّا، ربنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفّر عنّا سیّئاتنا و توفّنا مع الابرار

ربّنا و ءاتنا ما وَعَدتنا علی رسلک و لاتُخزِنا یوم القیامة، انّک لاتُخلِف المیعاد

آل عمران، 190 تا 194

***

فَاِن کَرِهتُموهُنَّ فَعَسی اَن تَکرَهوا شیئاً و یَجعَلَ اللهُ فیه خیراً کثیراً

نساء، 19

***

واقعا ما چه می فهمیم قرآن رو ...

e88-خطبه شعبانیه حضرت رسول

«بسم الله الرحمن الرحیم»

إنَّ رَسولَ اللّه ِ صلى الله علیه و آله خَطَبَنا ذاتَ یَومٍ فَقالَ : «أیُّهَا النّاسُ ، إنَّهُ قَد أقبَلَ إلَیکُم شَهرُ اللّه ِ بِالبَرَکَةِ وَالرَّحمَةِ وَالمَغفِرَةِ ،

شَهرٌ هُوَ عِندَ اللّه ِ أفضَلُ الشُّهورِ ، وَأیّامُهُ أفضَلُ الأَیّامِ ، ولَیالیهِ أفضَلُ اللَّیالی ، وساعاتُهُ أفضَلُ السّاعاتِ . هُوَ شَهرٌ دُعیتُم فیهِ إلى ضِیافَةِ اللّه ِ ،

وجُعِلتُم فیهِ مِن أهلِ کَرامَةِ اللّه ِ ، أنفاسُکُم فیهِ تَسبیحٌ ، ونَومُکُم فیهِ عِبادَةٌ ، وعَمَلُکُم فیهِ مَقبولٌ ، ودُعاؤُکُم فیهِ مُستَجابٌ .

فَاسأَلُوا اللّه َ رَبَّکُم بِنِیّاتٍ صادِقَةٍ وقُلوبٍ طاهِرَةٍ أن یُوَفِّقَکُم لِصِیامِهِ وتِلاوَةِ کِتابِهِ ؛ فَإِنَّ الشَّقِیَّ مَن حُرِمَ غُفرانَ اللّه ِ فی هذَا الشَّهرِ العَظیمِ .

وَاذکُروا بِجوعِکُم وعَطَشِکُم فیهِ جوعَ یَومِ القِیامَةِ وعَطَشَهُ ، وتَصَدَّقوا عَلى فُقَرائِکُم ومَساکینِکُم ، ووَقِّروا کِبارَکُم ، وَارحَموا صِغارَکُم ، وصِلوا أرحامَکُم ،

وَاحفَظوا ألسِنَتَکُم ، وغُضّوا عَمّا لا یَحِلُّ النَّظَرُ إلَیهِ أبصارَکُم ، وعَمّا لا یَحِلُّ الاِستِماعُ إلَیهِ أسماعَکُم ، وتَحَنَّنوا عَلى أیتامِ النّاسِ یُتَحَنَّن عَلى أیتامِکُم ،

وتوبوا إلَى اللّه ِ مِن ذُنوبِکُم ، وَارفَعوا إلَیهِ أیدِیَکُم بِالدُّعاءِ فی أوقاتِ صَلَواتِکُم ؛ فَإِنَّها أفضَلُ السّاعاتِ ، یَنظُرُ اللّه ُ عز و جل فیها بِالرَّحمَةِ إلى عِبادِهِ ،

یُجیبُهُم إذا ناجَوهُ ، ویُلَبّیهِم إذا نادَوهُ ویَستَجیبُ لَهُم إذا دَعَوهُ .

یا أیُّهَا النّاسُ ، إنَّ أنفُسَکُم مَرهونَةٌ بِأَعمالِکُم فَفُکّوها بِاستِغفارِکُم ، وظُهورَکُم ثَقیلَةٌ مِن أوزارِکُم فَخَفِّفوا عَنها بِطولِ سُجودِکُم ،

وَاعلَموا أنَّ اللّه َ ـ تَعالى ذِکرُهُ ـ أقسَمَ بِعِزَّتِهِ ألاّ یُعَذِّبَ المُصَلّینَ وَالسّاجِدینَ ، ولا یُرَوِّعَهُم بِالنّارِ یَومَ یَقومُ النّاسُ لِرَبِّ العالَمینَ .

أیُّهَا النّاسُ ، مَن فَطَّرَ مِنکُم صائِما مُؤمِنا فی هذَا الشَّهرِ کانَ لَهُ بِذلِکَ عِندَ اللّه ِ عِتقُ نَسَمَةٍ ومَغفِرَةٌ لِما مَضى مِن ذُنوبِهِ» .

فَقیلَ : یا رَسولَ اللّه ِ ، ولَیسَ کُلُّنا یَقدِرُ عَلى ذلِکَ! فَقالَ صلى الله علیه و آله : «اِتَّقُوا النّارَ ولَو بِشِقِّ تَمرَةٍ ، اِتَّقُوا النّارَ ولَو بِشَربَةٍ مِن ماءٍ .

أیُّهَا النّاسُ ، مَن حَسَّنَ مِنکُم فی هذَا الشَّهرِ خُلُقَهُ کانَ لَهُ جَوازا عَلَى الصِّراطِ یَومَ تَزِلُّ فیهِ الأَقدامُ ،

ومَن خَفَّفَ فی هذَا الشَّهرِ عَمّا مَلَکَت یَمینُهُ خَفَّفَ اللّه ُ عَنهُ حِسابَهُ ، ومَن کَفَّ فیهِ شَرَّهُ کَفَّ اللّه ُ فیهِ غَضَبَهُ یَومَ یَلقاهُ ،

ومَن أکرَمَ فیهِ یَتیما أکرَمَهُ اللّه ُ یَومَ یَلقاهُ ، ومَن وَصَلَ فیهِ رَحِمَهُ وَصَلَهُ اللّه ُ بِرَحمَتِهِ یَومَ یَلقاهُ ، ومَن قَطَعَ رَحِمَهُ قَطَعَ اللّه ُ عَنهُ رَحمَتَهُ یَومَ یَلقاهُ ،

ومَن تَطَوَّعَ فیهِ بِصَلاةٍ کُتِبَ لَهُ بَراءَةٌ مِنَ النّارِ ، ومَن أدّى فیهِ فَرضا کانَ لَهُ ثَوابُ مَن أدّى سَبعینَ فَریضَةً فیما سِواهُ مِنَ الشُّهورِ ،

ومَن أکثَرَ فیهِ مِنَ الصَّلاةِ عَلَیَّ ثَقَّلَ اللّه ُ میزانَهُ یَومَ تَخَفَّفُ المَوازینُ ، ومَن تَلا فیهِ آیَةً مِنَ القُرآنِ کانَ لَهُ مِثلُ أجرِ مَن خَتَمَ القُرآنَ فی غَیرِهِ مِنَ الشُّهورِ .

أیُّهَا النّاسُ ، إنَّ أبوابَ الجِنانِ فی هذَا الشَّهرِ مُفَتَّحَةٌ ، فَاسأَلوا رَبَّکُم ألاّ یُغلِقَها عَلَیکُم ، وأبوابَ النّیرانِ مُغَلَّقَةٌ فَاسأَلوا رَبَّکُم ألاّ یَفتَحَها عَلَیکُم ،

وَالشَّیاطینَ مَغلولَةٌ فَاسأَلوا رَبَّکُم ألاّ یُسَلِّطَها عَلَیکُم» .

قالَ أمیرُ المُؤمِنینَ علیه السلام : فَقُمتُ فَقُلتُ : یا رَسولَ اللّه ِ ، ما أفضَلُ الأَعمالِ فی هذا الشَّهرِ؟

فَقالَ : «یا أبَا الحَسَنِ ، أفضَلُ الأَعمالِ فی هذَا الشَّهرِ الوَرَعُ عَن مَحارِمِ اللّه ِ عز و جل » .

***

ثُمَّ بَکى ،

فَقُلتُ : یا رَسولَ اللّه ِ ، ما یُبکیکَ؟ فَقالَ : «یا عَلِیُّ ، أبکی لِما یُستَحَلُّ مِنکَ فی هذَا الشَّهرِ ، کَأَنّی بِکَ وأنتَ تُصَلّی لِرَبِّکَ ، وقَدِ انبَعَثَ أشقَى الأَوَّلینَ وَالآخِرینَ، شَقیقُ عاقِرِ ناقَةِ ثَمودَ ، فَضَرَبَکَ ضَربَةً عَلى فَرقِکَ (قَرنِکَ) فَخَضَّبَ مِنها لِحیَتَکَ» 

قالَ أمیرُ المُؤمِنینَ علیه السلام : فَقُلتُ : یا رَسولَ اللّه ِ وذلِکَ فی سَلامَةٍ مِن دینی؟

فَقالَ : «فی سَلامَةٍ مِن دینِکَ» . ثُمَّ قالَ صلى الله علیه و آله : «یا عَلِیُّ ، مَن قَتَلَکَ فَقَد قَتَلَنی ، ومَن أبغَضَکَ فَقَد أبغَضَنی ، ومَن سَبَّکَ فَقَد سَبَّنی ؛ لِأَنَّکَ مِنّی کَنَفسی ، وَروحُکَ مِن روحی ، وَطینَتُکَ مِن طینَتی . إنَّ اللّه َ ـ تَبارَکَ وَتَعالى ـ خَلَقَنی وإیّاکَ ، وَاصطَفانی وَإیّاکَ ، وَاختارَنی لِلنُّبُوَّةِ وَاختارَک وَمَن أنکَرَ إمامَتَکَ فَقَد أنکَرَنی نُبُوَّتی . یا عَلِیُّ ، أنتَ وَصِیِّی ، وأبو وُلدی ، وزَوجُ ابنَتی ، وخَلیفَتی عَلى اُمَّتی فی حَیاتی وبَعدَ مَوتی ، أمرُکَ أمری ونَهیُکَ نَهیی .اُقسِمُ بِالَّذی بَعَثَنی بِالنُّبُوَّةِ وجَعَلَنی خَیرَ البَرِیَّةِ ، إنَّکَ لَحُجَّةُ اللّه ِ عَلى خَلقِهِ ، وأمینُهُ عَلى سِرِّهِ ، وَخَلیفَتُهُ عَلى عِبادِهِ»

e87-من لیلک

آقای مهربانی ها
و بهارها و باران ها، و عطرها و نورها، و شعرها، و شعورها
سلام
الان دو شب از وعده ی ما گذشته و من نمی دانم که چطور این شرمندگی را بپوشانم. خجالت می کشم و عذرخواهم، واقعنی (که تا سر نماز یادم افتاد گرخیدم)، و تنها می دانم که طریق شما را هر لنگی و خسته ای می تواند بپوید و بخشش شما سرمدی است. آقا، مولا، ببخشید...
همیشه همین است حضرت مولا، سرگرم می شویم و یادمان می رود
خوشحالم که این شب آخری شد یک دل سیر مناجات بخوانم. خدا رو شکر به خاطر لطفش به این بنده ی حقیرش و دستگیری شما و هدایتش. چقدر ما کوتاهیم و امیرالمونین بلندند. چقدر می شود یاد گرفت و چقدر من کرختم و لختم و بی حال... و بیشتر خجالت می کشم
همین است حضرت مولا... دایره ی قدر ندانستن و بیحالی و افسردگی، دوری، از دست رفتن و فنا شدن
یاد شبهای دیگری می افتم که ... یاد گرهی که افتاده و دعای هفتم صحیفه سجادیه... یخ شکستن.. چقدر شرمنده ام...
حضرت مولا، تصمیمی گرفته ام برای اصلاح چند رابطه، در اوج درماندگی و بی پایی، کمک کنید و دعایم کنید که آنچه خیر است پایان راه باشد
حضرت مولا، مشکل حرف نزدنم جدی است، و البته نشنیدنم، که با همند! گرفتاری برای من، و آزردگی برای دیگران بسیار پیش آورده، دستگیری کنید تا بی ناامیدی این روزها بگذرد
حضرت مولا، یک ماراتن در ماه پیشِ رو در پیش دارم که مدتی است عقب افتاده، کمکم کنید
حضرت مولا، دوست دارم امسال با نهج البلاغه آشنا شوم و کمی در دریای مولا باشم، به قدر تشنگی که نه، به قدر چشیدن، دوست دارم گاهی مناجاتهای صحیفه را بخوانم، دوست دارم یکی دو بار حداقل دعای ابوحمزه را زمزمه کنم، دوست دارم آخر ماه با اول ماهم فرق کند...
حضرت مولا، دوست دارم یک شب همه ی شرمندگی هایم را بنویسم، همه حرصهایی که به دیگران داده ام، همه ی تیرگیهای کارنامه را، دوست دارم یک شب همه ی دعا کردنی ها را دعا کنم
حضرت مولا، دوست دارم، یک روزی، بتوانم همه آنچه را می جویم، بر مدار شما باشد، و از پس رسیدن به آن برآیم... دوست دارم باورمندانه تر باشم، و رهرو تر آخر این ماه...
***
الهی، ان لم تکن غفرت لنا فیما مضی من شعبان، فاغفر لنا فیما بقی منه، این دم آخری...
***
خدایا، به همه ی ما کمک کن، این شبها و روزهای پیش رو، بهترین هایمان باشد...
***
و مایی که دلتنگ مشهدیم...
سلام

e85-من ذکرک

آقای مهربانی ها سلام

یک هفته ی دیگر گذشت و ...

e84-من مکالمتک

آقای مهربانی ها سلام
از اینجایی که ما هستیم ارتفاع شما خیلی بالاست، آنقدر بالا که سرمان سوت می کشد وقتی به شما نگاه می کنیم. و به خاطر این خیلی بلندی، گاهی یادمان می رود که ... شکر که هستید
از ارتفاع شما، ما کجاییم؟ یعنی، اما چقدر پایینیم؟ ... ما، چقدر پایینیم...
ما پایینیم، و پایین می مانیم، مگر آنکه پیش نهد لطف شما گامی چند
کی دستمان را میگیرید؟ کی ذستتان را می گیریم؟
مدهوش شما هستم. کاش با عقربه ی روی هشت، ساعتم بخوابد
:)
آقا بعضی حرفها را فقط به شما می شود زد، چه خوب است که شما هستید و حرف ها نگفته نمی ماند، (حالا برای من نه ولی برای بقیه اشکها نریخته نمی ماند...)
این همه برخوردن، ناراحتی، خوشحالی، رسیدن و نرسیدن، ناآرامی، مشکل، همه اش به خاطر این است که می خواهم کسی باشم
اسمی در اسم ها، سری در سرها، هویتی حیرت انگیز، غروری، کسی، چیزی
کاش می شد کسی نباشم، هیچ چیز نباشم. آن وقت دیگر رسیدن، رسیدنی دیگر است. معنایش به کلی عوض می شود. همه چیز شکر است. هیچ چیز سوال ندارد. آن وقت حرکت حرکت است و رفتن معنا دارد، دور باطل نیست.
حضرت آقا، این پروبلم را که ذهن کوچک من یارای کشیدنش را ندارد حل کنید، لطفا
این خالی شدن، این رهایش ابدی، بدجوری گریبانم را گرفته، تنگ و خفه و گرم. سوزان است. این ندانستن جایگاه در هستی، این ناقرصی، این بی علتی، این راه نجستن، این راه نپوییدن...
می دانم سیراب شدن از چشمه ی معرفت به دست شماست که هر کس را چقدر بنوشانید. و می دانم این سیه روزی که منم فوقش بتواند حسرت جام معرفت را بچشد! وگرنه که یکاد البرق یخطف ابصار... الی الابد خواهد ماند
حضرت آقا، این دل تازه بهتر شده را، که به گنجشک زخمی طوفان دیده ای ماند و سراپا نیاز است، در دستان گرم خود، نگه دارید
کمک کنید سر که از سجده بر می داریم سرمان خالی باشد، قنوتمان خوف و رجا بشود
لکنتمان درست بشود، آدم بشویم!
مرحومه ی تازه گذشته را که نازنینی بود شفاعت کنید، تا بهشت بدرقه و آنجا استقبال کنید.
کمک کنید زبان همدیگر را بفهمیم. بد مشکلی است این مشکل. همه گره ها را کور می کند.
فدای شما، بابی انتم و امی و نفسی و مالی و اسرتی
جانانید
سلام