e129-من رزقک

آقای مهربانی ها سلام

این ماجرای اربعین رفتن و نرفتن، پایان خوشی داشت، هدیه ی امیدوارکننده ی مهربانانه ی دلگرم کننده ای بود، دوست داشتنی و کاملا به موقع! :) همه از لطف و نگاه شما و فرزندان و پدران و خاندانتان است. همه ... به خداوندیش که همه ی امیدم همین لحظات کوچک دیده شدن و قبول شدن است...

دیشب همسر دوست می گفت که برو مشهد و از امام رضا بخواه که به دل پدرت بیاندازد که بگذارد بروی (یا حتی بروید) کربلا، و این کار با امضای شما میسر است. نگفتم نمی توانم بروم چون اذن ندارم و اذن ندارم چون ... هزار و یک دلیلش. و باز گفت امامزاده برای زیارت می روی، گفتم خیلی وقت است نرفته ام و گفت برو امامزاده قاسم و باز نگفتم جرات ندارم و اذن آن را هم ندارم و ...

شاید باید خودم را ببندم به کسان دیگری تا بشود، شاید همین حد کافی است، شاید حالا حالا ها باید بگذرد تا درست بشود، این هم پارادوکسی است...

الحمد، لله، که هنوز زیر نگاهتان هستیم...

***

و در آن خلال، یادآوری شد که مدام به خودم یادآوری کنم انتخابم اشتباه بود. شکر...

***

اما مساله ی رزق!

آدمها در مقابل مسئله ی وظیفه ی روزی، دو جورند. یک جور که می گویند برو کار می کن مگو چیست کار. باید کار کرد، و برای کار باید درس خواند، و غذا خورد، و از پول کار غذا خورد تا کار کرد تا غذا خورد، و غذا فقط غذا نیست، خرج خانه و آشپزخانه و امنیت و سلامت و رفاه و ... است. که بی مایه، زندگی بی رنگ است.

یک دسته هم می گویند که روزی، بالکل، در دست خداست و اوست که می دهد و برکت می بخشد.

یکی از نگرانی های بزرگم ماندن در روزی است. اگر بگویم وابسته به مال نیستم دروغ است؛ اما، به مظاهر دنیایی عرفی این روزها بستگی ندارم، ولی خب یک چیزهایی هست که دوست دارم و آنها پول می خواهند. یکی اش کتاب (ریاکار در آتش است!) ...

حضرت رضا، نظر شخصی ام به دومی ها نزدیک است. ولی نگرانی از درماندن یک سد سیاه بزرگ شده روبروی هر تصمیمی و هر انگیزه ای. مثل گاری ای که یک چرخش لنگ باشد، بی فایده ام کرده است.

می خواهم یک قراری بگذارم. در محضر شما، با خدا قرار می گذارم، که اگر نگرانی ام را شست و اطمینانم بخشید، اگر لنگم نگذاشت و آبرویم را برای روزی خود و خانواده ام نگاه داشت، وقتی بنده ای کمک مالی از من خواست و از دستم بر می آمد (چه قرض و چه انفاق) دریغ نکنم...

***

دوستتان دارم

سلام