e106-من غضب

آقای مهربانی ها

سلام

عصبانی هستم ):| همین

(فی الواقع الان خجالت هم می کشم، قرار است که هر هفته پیش شما بیایم و حرفهایم را بزنم بی کم و کاست، با صداقت، حتی اگر ساده ترین اتفاقها بیافتد، اما همه اش سکوت دارم)

من هم آدمم، خسته می شوم، دلم محبت و توجه می خواهد، و نیست. شما می دانید که به اندکش قانع ام و همان اندک را هم دریغ می کنند...

از طرفی هم آشوبم و دلهره ی مرحله ی بعد را دارم و باز کسی این را نمی بیند

(شاید گرفتار نوع پیچیده ای از خودخواهی هستم، آنجا که به همه چیز شک دارم و بعد در هیچ چیزی شک نمی کنم و بعد با همه چیز مخالفت می کنم و بعد با همه چیز موافقت می کنم...، شاید هم این یک اختلال روانی باشد :دی)

...

دوست دارتان

سلام