e37

چرا نمی توانم به زیارتت بیایم؟ و هر روز یادت زیادتر است؟

چرا نمی توانم دستگیری کنم؟ و هر روز کوتاهی ام به من یادآوری می شود؟

***

خدایا به قاسم

به علی اکبر

به جوانیمان رحم کن

***

استاد کسی است که یک جمله اش روزها و شبها فکر و خیالهای نا آرام تو را و نتیجه گیری های نصفه نیمه ات را جمع و جور می کند.

قیافه ی من بعد از فهمیدن این مطلب: !

با این وصف از استاد، تلاش کردن هم تعریف دیگری پیدا می کند. این سرگرمیهای من در این همه روز چیز به خصوصی نبوده اند که بیارزند. تلاش نبوده اند اصلا. و این یعنی من سالهاست که سرگردانم مثل شتر و خیال می کنم (باز هم مثل شتر!) که دارم زورکی می زنم و تلاشکی می کنم و راهکی به جایی می برم...