e16

ابوحمزه عجب دعایی است، عجب دعایی است. چه تعبیرات بکری دارد

و راحل الیک غریب المسافه

و سبل المطالب الیک مشرعه

یا جایی که می فرماید اگر می دیدم که تو مرا می بینی گناه نمی کردم

یا جای دیگر که می گوید: تو هستی که می شنوی فریاد فریادکنندگان را...

مدتی است که درگیر موضوعی شده ام که اسمش را گذاشته ام "ادای دینداری". احساس می کنم همه داریم ادای دینداری را در می آوریم و از خود دین دوریم. ظاهر را چسبیده ایم و باطن را رها کرده ایم. از این مجموعه ی عظیم انسان ساز، به یک قاشق کوچک بسنده کرده ایم. جنبه های متعدد مختلفی دارد. فقه باید پی بنای باشکوهی شود که نمای آن مکارم اخلاق است. آن وقت ما اصلا معلوم نیست داریم کجا می رویم؟

و به طرز مشکوکی، احساس می کنم هرکاری که می کنم فکر میکنم بقیه نگاهم می کنند و قضاوتم می کنند. یا فکر می کنم ریا می شود. ... و آن کاری را که فکر می کنم درست است نمی کنم

دوست دارم از همه ی این ظواهر و قواعد، گام ها، شک ها و قضاوت ها، از همه چیز رها شوم، راحت شوم از این اذیت حضور دیگران که نمی گذارد

حجاب چهره ی جان می شود غبار تنم، خوشا دمی که از این چهره پرده برفکنم

به قاعده ی این عربهای پولدار نان به نرخ روز خور هم نیستیم که الکی تو بوق کنیم "رمضان یجمعنا" !

فقط ادا، فقط ادا... همه ی مان ادا هستیم، ادای اخلاق، ادای حق و عدالت، ادای کرامت، ادای باور، ادای علاقه، ادای همه چیز

دانه ی معنی بگیرد مرد عقل، ننگرد پیمانه را گر گشت نقل

قال الصادق(ع): صل من قطعک و اعط من حرمک و احسن الى من اساء الیک و سلم على من سبک و انصف من خاصمک و اعف عمن ظلمک کما انک تحب ان یعفى عنک فاعتبر بعفو الله عنک. الا تـرى ان شمسه اشـرقت علـى الابـرار و الفجـار و ان مطـره ینزل علـى الصالحیـن والخاطئیـن.

امام صادق (ع) فرمودند: با کسـى که از تو بریده بپیـوند و به آن کـه از تـو دریغ کرده بخشش کن و با کسى که به تو بدى کرده نیکى کـن و به کسى که به تو دشنام داده سلام کـن و باکسى که به تـو دشمنـى ورزیـده انصاف ورز و کسـى که تـو را ستـم ورزیده عفو کـن، همچنان که دوست دارى که از تـو گذشت شود. به عفو خدا از خودت عبرت گیر. آیا نبینـى که آفتابـش بر نیکان و بدان هر دو مـى تابـد و بارانـش بر شایستگان و ناشایستگان مى بارد؟