ما بقیع را، و صحن و سرای فاطمی را می سازیم

ادب حکم می کنه ناخلفی مثل حقیر هم عرض ارادت کنه. باشد که مثل حر بشوم.

دو تصویر از شهادت مظلومانه ی ام ابیها می شناسم. تصویر اول، هنگامیه که فضه خبر فوت خانم رو به مولا می ده، مولا از مسجد به خونه انقدر به زمین می خورن که عمامه از سرشون می افته و لباسشون کاملا خاکی می شه.

تصویر دوم هم مربوط به وقتیه که حمله می برن به خانه ی اهل بیت رسول. در رو می سوزونن، می شکنن، تازیانه و سیلی می زنن، با غلاف می زنن... کدوم یکی از این عبارات نا آشناس؟ همه اش رو با عاشورا به یاد می آریم. بله... کربلای اول مدینه اس، حسین اول فاطمه اس، زینب اول علی است.  این جسارت ها همه اش از اون روز شروع شد، و کربلا اندوهناک و مصیبت بار است، ولی همه ی این ها ابتدا در مدینه اتفاق افتاده اند و ماجرا از آنجا شروع شده است.

فدای فرزند منتقم شما. قربان مظلومیتت بی بی. من هرچه دارم از شما دارم. فدای شما من و خانواده ی من. ان شا الله موت و حیات من برای شما باشد.

پ.ن: "و ذاالنون اذ ذهب مغاضبا فظن ان لن نقدر علیه فنادی فی الظلمات ان لا اله الا انت، سبحانک انی کنت من الظالمین". یه کوچولو می فهمم که ذهب مغاضبا چه حسیه ...