a1

خبری نیست...

تنها چیزی که وادار به تلاشم می کرد دیگر نیست (رسانا) و من دیگر هیچی ندارم

حس هیچی دارم

غیر از بیرون ریزی های ‍‍‍پراکنده, صحنه های یادآور روزهای تلخ, بغضی همیشگی و چیزهای دیگری از این دست که نوشتنشان خیلی فرقی با ننوشتن نمی کند نمانده است

حس فکر کردن و نوشتن نیست

حس دویدن نیست

تنها یک آرزو مانده و آنهم دوباره دیدن توست... ای خانه ی خدا

که عکسهایت همدم خلوات تنهایی ام است

که حس تکراری نشدنی ات را تکرارم آرزوست.......

فقط یه بار دیگه می خوام ببینمت